Z nowymi kierowcami, nowymi zespołami, nowymi obwodami, nowym sponsorem tytułu i transakcji transmisji jest to nowy świt dla serii IndyCar, ponieważ przyspiesza przyszłość, która może ponownie obejmować wyścigi międzynarodowe.
Są to uparte czasy w centrali IndyCar z japońskim gigantem technologicznym NTT, który zapisuje się jako sponsor tytułu serii i NBC przejmujący jako partner transmisji USA.
IndyCar obecnie organizuje wyścigi w Stanach Zjednoczonych i jeden w Kanadzie, ale z różnorodną ofertą kierowcy, która rywalizowała z Formuły 1, przyciągnęła transakcje telewizyjne w 100 krajach, które wywołują rozmowy o ponownym przejęciu serii.
Przed pogorszeniem koniunktury w gospodarce i zainteresowaniu IndyCars Silnik pralki W Europie, Azji, Ameryce Południowej i Australii, ale nie wystawiają wyścigu za granicą od 2007 roku.
To może wkrótce zmienić się wraz z raportami IndyCar, która chce powrócić do Surfers Paradise w Australii, a także rozważa wyścigi w Brazylii, Meksyku i Japonii.
„To nie tak, że próbujemy stworzyć serię„ Powrót do przyszłości ”, wracając do miejsc, które kiedyś ścigaliśmy się, ale w niektórych przypadkach działało to; nie we wszystkich”, powiedział dyrektor generalny IndyCar Mark Miles. „I zobaczymy, czy to właściwy czas, aby spróbować ponownie w Australii”.
Sezon 17 wyścigów 2019 rozpoczyna się w niedzielę na ulicach St. Petersburg, a następnie pierwszy przystanek na torze Ameryki, zbudowany w celu organizacji Grand Prix Formuły 1, zanim zakończył 22 września w Laguna Seca.
Ale jak zawsze Super Bowl IndyCar pojawia się 26 maja, kiedy Indianapolis 500 rzuca światło na to, co jest nieapologiczne jako „największy spektakl w wyścigach”.
Aby być całkiem nielicznymi, jeśli w ogóle, wydarzenia sportowe mogą pasować do Indy 500 dla czystego wysokooktanowego podniecenia, a w tym roku nie będzie wyjątkiem.
Fernando Alonso i McLaren wracają na Brickyard, a porywający Hiszpan chce dołączyć do Graham Hill jako drugiego kierowcy, który zdobył potrójną koronę Motor Racing, wygrywając Grand Prix Monaco, 24 godziny Le Mans i Indy 500.
Podwójny mistrz świata zaznaczył już dwa pudełka z zwycięstwami w Monte Carlo i słynnym obwodzie Sartthe, a po raz drugi spróbuje osiągnąć Victory Lane na Brickyard po pierwszej próbie w 2017 roku zakończeniem silnika dmuchania. To było po prowadzeniu wyścigu o 27 okrążeń.
„Przez pewien czas wyjaśniłem, że mam ochotę osiągnąć potrójną koronę” - powiedział Alonso w oświadczeniu w zeszłym roku po potwierdzeniu jego udziału. „Miałem niesamowite doświadczenie w Indianapolis w 2017 roku i wiedziałem, że w sercu musiałem wrócić, jeśli taka była okazja”.
Przełącznik kariery
Alonso nie będzie jedyną ucieczką Formuły 1 na siatce początkowej IndyCar w tym sezonie, gdy więcej kierowców patrzy na serię North American Open Wheel, aby obrócić karierę utkniętą.
Swede Marcus Ericsson, który pracował przez pięć sezonów z szeregiem Formuły One Tailenders z 97 startów bez dotarcia na podium, skakał w tym sezonie po tym, jak przegrał miejsce z Alfa Romeo z Kimi Raikkonen.
Ericsson będzie miał okazję w każdy weekend na walkę o podium jazdy dla Arrow Schmidt Peterson Motorsports, gdzie będzie współpracować z kanadyjskim Jamesem Hinchcliffe.
Szwedą do oglądania może jednak być Felix Rosenqvist, który będzie współpracował z Scottem Dixonem z Nowej Zelandii, panującym mistrzem IndyCar, w Powerhouse Cest CHIP GANASSI Racing.
Rosenqvist, który wygrał mistrzostwo Formuły 3 w 2015 roku i ścigał się z Formuły E, jest uważany za rosnący talent zdolny do natychmiastowego wyzwania dla wygranych.
Podczas gdy IndyCar jest postrzegany jako bardziej konkurencyjne wyścigi, takie jak Formuła 1, seria ma własną „Wielką Trójkę” Team Penske, Chip Ganassi Racing i Andretti Autosport.
Od 2003 r. Kierowcy tych trzech drużyn zostali mistrzyni serii, Dixon przewyższył pozycję pięciokrotnie.
Tylko trzy razy od 1999 roku ma kierowcę poza „Wielką Trójką” wygrał Indianapolis 500, ostatni z tych Brazylijczyków Tony Kanaan sześć lat temu.
